7/A'RÂF-150
(7) A'RÂF SuresiÂyet - 150 Cüz - 1 |
|
| 147 148 149 150 151 152 153 |
وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِن بَعْدِيَ أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَى الألْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُواْ يَقْتُلُونَنِي فَلاَ تُشْمِتْ بِيَ الأعْدَاء وَلاَ تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
A'RÂF-150 Ayetinin Türkçe Okunuşu: Ve lemmâ recea mûsâ ilâ kavmihî gadbâne esifen kâle bi’se mâ haleftumûnî min ba’dî, e aciltum emre rabbikum, ve elkal elvâha ve ehaze bi re’si ahîhi yecurruhû ileyhi, kâlebne umme innel kavmestad’afûnî ve kâdû yaktulûnenî fe lâ tuşmit biyel a’dâe ve lâ tec’alnî meal kavmiz zâlimîn(zâlimîne).
A'RÂF-150 Ayeti Türkçe Meali: Ve Musa (A.S), (Allahû Tealâ’nın huzurundan) üzüntülü ve öfkeli olarak döndüğü zaman (Allahû Tealâ, ona kavminin saptığını söylemişti: Taha-85). Onlara şöyle dedi: “Benden sonra (benim yokluğumda) bana ne kötü halef oldunuz. Rabbinizin emrine acele mi ettiniz (beklemediniz)?” Ve levhaları bıraktı. Kardeşinin başını tuttu. Onu kendine doğru çekiyor(ken), (Harun A.S) şöyle dedi: “Ey annem oğlu! Muhakkak ki; (bu) kavim, beni zayıf (güçsüz) buldu. Neredeyse beni öldürüyorlardı. Artık benimle (bana böyle yaparak), düşmanlarımın yüzlerini güldürme (sevindirme) ve beni, zalim kavim ile beraber kılma.”
| 1. | ve lemmâ | : ve olduğu zaman, olunca |
| 2. | recea mûsâ | : Musa (as) döndü |
| 3. | ilâ kavmi-hî | : kavmine |
| 4. | gadbâne | : öfkeli, kızgın |
| 5. | esifen | : üzüntülü, mahzun |
| 6. | kâle | : dedi |
| 7. | bi'se mâ | : ne kötü |
| 8. | haleftumû-nî | : benim yerime geçtiniz, bana halef oldunuz |
| 9. | min ba'dî | : ...’den sonra |
| 10. | e aciltum | : acele mi ettiniz |
| 11. | emre rabbi-kum | : Rabbinizin emri |
| 12. | ve elka el elvâha | : levhaları bıraktı (attı) |
| 13. | ve ehaze | : ve aldı, tuttu |
| 14. | bi re'si | : başını |
| 15. | ahî-hi | : onun kardeşi, kardeşi |
| 16. | yecurru-hu | : onu çekiyor |
| 17. | ileyhi | : ona, kendisine |
| 18. | kâle ibne umme | : dedi, anne oğlu, annem oğlu |
| 19. | inne el kavme istad'afû-nî | : muhakkak ki bu kavim beni hakir gördü, güçsüz, zayıf buldu |
| 20. | ve kâdû | : ve neredeyse, az kalsın |
| 21. | yaktulûne-nî | : beni öldürüyorlar |
| 22. | fe lâ tuşmit | : artık yüzlerini güldürme, sevindirme |
| 23. | biyel a'dâe (biye el a'dâe) | : benimle o düşmanları |
| 24. | ve lâ tec'al-nî | : ve beni kılma |
| 25. | mea el kavmi ez zâlimîne | : zalim kavimle beraber, birlikte |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
191
192
193
194
195
196
197
198
199
200
201
202
203
204
205
206
