12/YÛSUF-100
(12) YÛSUF SuresiÂyet - 100 Cüz - 1 |
|
| 97 98 99 100 101 102 103 |
وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّواْ لَهُ سُجَّدًا وَقَالَ يَا أَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَقَدْ أَحْسَنَ بَي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَجَاء بِكُم مِّنَ الْبَدْوِ مِن بَعْدِ أَن نَّزغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِّمَا يَشَاء إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
YÛSUF-100 Ayetinin Türkçe Okunuşu: Ve rafea ebeveyhi alâl arşı ve harrû lehu succedâ(succeden), ve kâle yâ ebeti hâzâ te’vîlu ru’yâye min kablu kad cealehâ rabbî hakkâ(hakkan), ve kad ahsene bî iz ahracenî mines sicni ve câe bikum minel bedvi min ba’di en nezegaş şeytânu beynî ve beyne ıhvetî, inne rabbî latîfun limâ yeşâu, innehu huvel alîmul hakîm(hakîmu).
YÛSUF-100 Ayeti Türkçe Meali: Ve anne babasını tahtın üstüne çıkarttı. Ona secde ederek eğildiler. Yusuf (a.s) şöyle dedi: “Ey babacığım! Bu, daha önceki rüyamın yorumudur. Rabbim onu hakikat kıldı (gerçekleştirdi). Ve beni zindandan çıkardığı zaman bana en güzelini yaptı (Benim için en güzelini dizayn etti). Ve şeytan, benimle kardeşlerimin arasını açtıktan sonra sizi çölden getirdi. Muhakkak ki; benim Rabbim, dilediğine lütuf sahibidir. Alîm (en iyi bilen) ve Hakîm (en iyi hüküm veren, hikmet sahibi) olan muhakkak ki; “O” dur.”
| 1. | ve rafea | : ve yükseltti, çıkardı |
| 2. | ebeveyhi | : onun annesi ve babası |
| 3. | alâl arşı (alâ el arşı) | : tahtın üzerine |
| 4. | ve harrû | : ve (yere) eğildiler (çömeldiler) |
| 5. | lehu | : ona |
| 6. | succeden | : secde ederek |
| 7. | ve kâle | : ve dedi |
| 8. | yâ ebeti | : ey babacığım |
| 9. | hâzâ | : bu |
| 10. | te'vîlu | : tabiri, yorumu |
| 11. | ru'yâye | : benim rüyam |
| 12. | min kablu | : önceden, daha önce |
| 13. | kad | : oldu, olmuştu, olmuştur |
| 14. | ceale-hâ | : onu kıldı, yaptı |
| 15. | rabbî | : benim Rabbim |
| 16. | hakkan | : hak, gerçek |
| 17. | ve kad | : ve olmuştu |
| 18. | ahsene | : ahsen, en güzeli, en iyisi |
| 19. | bî | : bana, benim için |
| 20. | iz | : o zaman, olduğu zaman |
| 21. | ahrace-nî | : beni çıkardı |
| 22. | min es sicni | : zindandan |
| 23. | ve câe bi-kum | : ve sizi getirdi |
| 24. | min el bedvi | : çölden |
| 25. | min ba'di | : sonradan |
| 26. | en nezega | : arasını açmak |
| 27. | eş şeytânu | : şeytan |
| 28. | beynî | : benim aram |
| 29. | ve beyne | : ve arasında |
| 30. | ıhvetî | : benim kardeşlerim |
| 31. | inne | : muhakkak |
| 32. | rabbî | : benim Rabbim |
| 33. | latîfun | : latîftir, lütuf sahibidir |
| 34. | li mâ yeşâu | : dilediğine |
| 35. | inne-hu | : muhakkak ki o |
| 36. | huve | : o |
| 37. | el alîmu | : en iyi bilen |
| 38. | el hakîmu | : hakîmdir (en iyi hüküm veren, hikmet sahibi olan) |
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
